لطفا چند دقیقه ای به این سئوالات فکر کنید:
چند در صد از زمانی که در دنیای مجازی و پیامرسان هستیم زمان مفید هست؟ آیا فقط برای تفریح وارد پیامرسان میشیم؟ آیا برای افزایش اطلاعات وارد پیامرسان میشیم؟ آیا برای دیدن دوستانمون وارد پیامرسان میشیم؟ چقدر این محیط ما رو به خدا نزدیکتر کرده؟ آیا اطلاعاتمون افزایش پیدا کرده یا صرفا برای گفتگو و بگو و بخندو رفع خستگی وارد این محیط میشیم؟
روز قیامت از لحظه لحظه وقتی که در اختیار ما قرار داده شده سئوال خواهد شد... ایا اون روز از اینکه مدت زیادی در پیامرسان مشغول بوده ایم راضی خواهیم بود یا اینکه احساس ندامت خواهیم کرد؟
آیا روابط موجود در محیط مجازی (با نامحرم) روی طرز برخورد و طرز تفکر ما تاثیر منفی داشته یا مثبت؟ آیا در دنیای واقعی هم رفتار ما همینگونه هست یا در دنیای واقعی بیشتر رعایت میکنیم؟ آیا چندین سال بعد که به گذشته نگاه کردیم از بودنمون در این محیط حس رضایت بهمون دست میده یا حس ندامت؟
آیا از این محیط برای زنده نگه داشتن ارزشهای دینی و تبلیغ و ترویج دینمون استفاده میکنیم یا فقط وقت تلف میکنیم؟ آیا اگر خواهر یا برادر کوچکمون با ما در مورد حضور در این فضا مشورت کنند با سنجیدن تمام جوانب پاسخمون به اونها مثبت خواهد بود یا منفی؟
آیا فکر میکنیم در مدت حضورمون در این فضا خداوند متعال و پیامبر اکرم صلوات الله علیه و اله و ائمه اطهار علیهم السلام مخصوصا امام حی و زنده حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از ما راضی خواهند بود؟
آیا در مدت حضورمون در این محیط سعی میکنیم خودمون بعنوان یک مسلمان رفتار اسلامی داشته باشیم و در قبال رفتار دیگران نیز احساس مسئولیت کنیم، امر به معروف کنیم، نهی کنیم و تذکر بدیم یا اینکه وقتی اشتباهی میبینیم چشمامون رو میبندیم؟ آیا بیشتر به مصلحت خودمون فکر میکنیم یا به پاکسازی محیطی که خواهران و برادران کوچکتر ما در اون فعالیت دارند؟
چقدر با حضورمون در این محیط خانواده رو از خودمون رنجوندیم؟ خانمها و اقایون متاهل چقدر از وقتی رو که باید به همسر و فرزندان اختصاص میدادند وقف این محیط کردند؟ خانمها و اقایون مجرد چقدر وقتی رو که باید باپدر و مادر می بودند و کمک اونها و در کنارشون وقف این محیط کردند؟
